ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ
«ΜΑΝΝΑΣ»
ΤΟΝ
Δεκέμβριον τοῦ 1928 συνεπληρώθη ἔτος ἀφ’ ὄτου μᾶς ἔφυγεν ἀπό τήν Ἀμερικήν ἡ ἡρωϊκή «Μάννα
του Στρατιώτου». Εἰς τό ἀποχαιρετιστήριόν της γράμμα πρός τούς βιοπαλαιστάς τῆς
Ἀμερικῆς πού τήν συνέτρεξαν εἰς τό μεγάλο ἀλτρουϊστικό της ἒργο, ἒλεγε: «Φεύγω
εὐχαριστημένη διότι ἐξετέλεσα τόν προορισμό μου. Ἡρωϊσμός δέν ἢτο νά περάσω τόν
ὠκεανό. Ἡρωϊσμός ἢτο νά κατορθώσω ὅ,τι
κατώρθωσα μέ βοηθό τόν «’Εθνικό Κήρυκα» καί μόνον τόν Κήρυκα, τόν πιστό μου ὁδηγό,
πού θυσιάσθηκε πρός χάριν μου, γεμίζων ἐπί μῆνας στάς στήλας του διά τό
Σανατόριον καί μέ ὑλικάς θυσίας του ακόμη. Ἄν δέν είχα τήν Ἑλληνική καρδιά τοῦ
βιοπαλαιστοῦ νά υποστηρίξη τό μόνον ἴσως μέχρι σήμερον ἀπαραίτητον ἔργον διά τήν
Πατρίδα, καί ἅν δέν εἴχα τόν «’Εθνικόν Κήρυκα» νά μέ ενθαρρύνη μέ τόν αγώνα
του, ἥτο ἀδύνατον δι’ ἐμένα νά ἐπιτύχω ὅ,τι ἐπέτυχα. Δεχθῆτε, ἀγαπητοί συμπατριῶται,
τά θερμά μου εὐχαριστήρια γεμάτα εὐγνωμοσύνη καί αγάπη. Σᾶς ἀφήνω γειά μἐ πολλή
μεγάλη συγκίνησι ἀλλά καί μέ πολλή ἠθική ἱκανοποίησι διότι ὅλοι θελήσατε νά μού
δώσητε θάρρος».
Ἡ Μάννα ἔφυγεν, ἀλλ’ ἔμεινεν ἀλησμόνητη
ἀπό τούς ἀποδήμους Ἕλληνας. Θρονιάστηκε στής καρδιές των σἄν ἱερό σύμβολο. Στο
πέρασμά της οἱ ξενητευμένοι ἔβλεπαν τό σύμβολο τής μακρυνῆς Πατρίδος. Ἄνω τῶν πενῆντα
χιλιάδων δολλαρίων προσέφεραν οἱ βιοπαλαισταί μας διά τό Σανατόριον τῶν ἀρρὠστων
στρατιωτῶν μας. Ἀλλ’ ἡ ὑλική αὐτή ἐνίσχυσις τοῦ ἔργου δέν ἔχει καί τόσην
σημασίαν. Τό πέρασμα της «Μάννας» ὑπῆρξεν ἀπείρως γονιμώτερον εἰς ἠθικά ἀποτελέσματα.
Μέ τήν παρουσίαν της ἀνά τά Ἑλληνικά κέντρα, μέ τάς δημοσίας ὁμιλίας της, διά τῆς
ἐπικοινωνίας της μέ τήν ψυχήν τοῦ βιοπαλαιστοῦ, ἐδημιουργήθη μία νέα ἐθνική ἀτμόσφαιρα
εἰς τόν Νέον Κόσμον. Οἱ συστρατιῶται της –καί εἴναι χιλιάδες οἱ Ἕλληνες ἀγωνισταί τῶν απελευθερωτικών πολέμων-
καί ὅλοι οἱ βιοπαλαισταί μας ἐνεθυμήθησαν ἀκόμη μίαν φοράν τά δοξασμένα χρόνια,
ἠσθάνθησαν βαθύτερα νοσταλγικούς παλμούς διά τήν Πατρίδα των, ἤλθαν πλησιέστερα
πρός τήν ἱεράν γενέτειραν. Καθ’ ὅλον τό εξάμηνον πού ἐνεργεῖτο ὁ ἔρανος διά τήν
Στέγην τοῦ ἀρρώστου Στρατιώτου, ὁ «’Εθνικός Κήρυξ» ἐδημοσίευσε ὡραιότατα
συγκινητικά γράμματα, μέ τά ὁποῖα οἱ βιοπαλαισταί μας συνώδευον τάς εισφοράς
των. Οἱ γράφοντες ὡρκίζοντο ὅτι δέν θά λησμονήσουν ποτέ την ὑποχρέωσίν των νά
κρατήσουν εἰς τήν θετήν των πατρίδα ἀμόλυντον τήν ἱεράν παρακαταθήκην τῶν
πατέρων των καί νά τήν μεταβιβάσουν ἀκεραίαν καί εἰς τάς νέας γενεάς, πιστοί εἰς
τήν Ὀρθοδοξίαν των εἰς τήν γλῶσσαν των, εἰς τά ἐθνικά των. Ἠ νέα τόνωσις τοῦ φρονήματος
τοῦ μετανάστου τόν ἔκαμε νά συνεισφέρη ἐντός τοῦ ἰδίου ἔτους ἄλλας ἑβδομήκοντα
περίπου χιλιάδας δολλαρίων εἰς τόν ὑπέρ τῶν Κορινθίων ἔρανον, τόν διενεργηθέντα
ὑπό τοῦ «’Εθνικοῦ Κήρυκος».
Από το "ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ 1929"
